De start van een bijzonder congres

(English below)

September 2018. Het idee voor een stichting werd geboren en al snel kwam als oprichtingsdatum 21-12 naar voren. International womb twin survivor day. Zouden we het praktisch gaan redden? Het antwoord was ja.

We zijn nu anderhalf jaar verder. Een klein kind begint in eerste instantie met kleine stapjes voordat het begint met het echte werk. Wij niet. Een half jaar na onze oprichting waren wij grote stappen aan het maken middels het plannen van een congres dat al snel internationaal bleek te mogen gaan. Er was namelijk ook van buiten Nederland interesse.

Het congres in Berlijn ging helaas niet door waardoor de druk op onze schouders groter werd. ‘Zouden wij het wél gaan redden?’

Ik denk dat we vandaag geschiedenis schrijven met elkaar.

Want jullie zijn aanwezig bij het eerste internationale congres in Nederland over Alleengeboren Tweelingen. Dat zegt wat over ons, als organisator. Maar dat zegt vooral ook wat over jullie. Omdat jullie, als professionals je in willen zetten Alleengeboren Tweelingen meer (h)erkenning te geven in Nederland.

Een onderwerp dat nog in de kinderschoenen staat en nog geen volwassen fenomeen is in de hulpverlening, maar waar gelukkig steeds meer over bekend wordt en over te delen is. En dat is wat we gaan doen vandaag.

Vanuit ons hart, vanuit onze tenen. Wetende dat aan het einde van dit congres, de kans vele malen groter is dat Alleengeboren Tweelingen eerder de hulp gaan krijgen die ze nodig hebben.

Omdat bij jou als hulpverlener puzzelstukken eerder op hun plek vallen, waarmee veel leed voorkomen kan gaan worden.

Persoonlijk zet ik mij hier al vele jaren voor in. Eerst vanuit mijn eigen persoonlijke vraag. Daarna vanuit mijn praktijk en vervolgens met de oprichting van de stichting Alleengeboren Tweelingen Nederland. En nu dus met de organisatie van dit congres. En het vervult mij met heel veel blijdschap dat jullie hier allen zijn. Dat is echt een droom die uitkomt! Een persoonlijke droom én een droom waar vanuit de stichting een jaar lang keihard aan is gewerkt.

Ik ben trots op de sprekers uit binnen- en buitenland, die hier vandaag aanwezig zijn om hun ervaring en kennis te delen.

Ik ben trots op ons team, achter en voor de schermen.

Ik ben trots op alle cliënten, kinderen en alle ervaringsdeskundigen, die ik de afgelopen jaren heb mogen helpen, waardoor ik mij als professional ook steeds verder heb kunnen ontwikkelen. Mijn cliënten waren mijn grootste leermeesters.

Ik hoop dat jullie aan het einde van de dag ook trots zijn, op jezelf.

Dat je de stap hebt genomen om hier vandaag te komen en bereid bent geweest vanzelfsprekende zaken met nieuwe ogen te bekijken. Nieuwe lijnen te ontdekken in persoonlijkheden en karakters van mensen en de cliënten of patiënten die je in je praktijk ontmoet.

Al ongeveer twintig jaar heb ik lopen roepen dat als mijn idool, Phil Collins, weer zou gaan optreden ik naar zijn concert zou gaan, hoe dan ook. Gisteravond stond hij in Arnhem op te treden en was ik hier bij Kontakt der Kontinenten. Het leven loopt altijd anders zo blijkt.

In mijn hart was ik er een klein beetje bij. Zoals hij zelf zingt ‘You’ll be in my heart’.

Ik hoop dat jullie na deze dag net als ik ook met andere ogen kunt gaan kijken naar de mensen om je heen, naar artiesten, kunstenaars, acteurs. En dat je net als ik meerdere lagen kunt gaan zien. Dat een zanger hartveroverende muziek maakt, mogelijk gebaseerd op een veel ouder verlies dan hij of zij zelf weet.

Dat je gaat snappen waarom iemand zo vol met tegenstrijdigheden kan zitten, als het ware twee persoonlijkheden heeft. Op het toneel excentriek, uitbundig en 'over the top' is terwijl privé een verlegen en sensitieve kant zichtbaar wordt.

De eerste som, die ik op school leerde,

was van een plus een = twee. Het leek een vanzelfsprekendheid.

Een vastomlijnd idee.

Maar nu weet ik,

Het komt ook heel vaak voor.

Met een pijn, dat geen pen beschrijft.

Dat een plus een, soms een blijft.

Ik wens jullie een hele mooie inspirerende dag toe.

Aranka Reeuwijk,

Voorzitter Stichting ATN

Dear attendees,

September 2018. The idea for a foundation was born and soon we came up with 21-12 as the founding date. International Womb Twin Survivor Day. Would we be able to make it in terms of practicalities? The answer was: yes.

Now we are a year and a half down the line. A small child initially starts with small steps before it gets down to serious business. Not us. Half a year after the foundation was established we were already taking big steps by planning a conference, which soon turned out to be going international as we discovered that people from outside the Netherlands were also showing an interest.

I think we are writing history together today.

Because you are present at the first international conference in the Netherlands about Alone-born Twins.

That says something about us as organisers, but more importantly it also says something about you. Because you, as professionals, want to make an effort to give Alone-born twins more recognition and acknowledgement (in the Netherlands).

A topic that is still in its infancy and not yet a full-grown phenomenon in the care sector, but which is fortunately becoming more known and shared. And that's what we're going to do today.

From our heart, from our soul. Knowing that at the end of this conference there will be a much bigger chance that Alone-born Twins will be able to get the help they need sooner.

Because for you as health professional puzzle pieces will fall into place earlier, which can prevent a lot of suffering.

I have personally been committed to this for many years. First out of my own personal quest. After that through my own practice and then with the Dutch Foundation for Alone-Born Twins.

And now with the organisation of this conference. And it fills me with great joy that you are all here. That is really a dream come true! And a dream that we, the members of the Foundation, worked very hard on for a year.

I am proud of the speakers from here at home and abroad, who are here today to share their experience and knowledge.

I am proud of our team, behind and in front of the scenes.

I am proud of all clients, children, all experiential experts that I have been allowed to help in all these years, which has enabled me to continue to develop as a professional. My clients were my greatest teachers.

I hope you will be proud of yourselves by the end of the day.

That you have taken the step to come here today and have been willing to look at seemingly obvious things with new eyes. To discover new aspects of personalities and characters of people and the clients or patients you meet in your practice.

________

For about twenty years I have been saying that if my idol, Phil Collins, would ever perform again, I would go to his concert, no matter what. He was performing in Arnhem last night and I was here at Kontakt der Kontinenten. Life always turns out differently.

In my heart I was a little bit there. As he himself sings "You’ll be in my heart".

I hope that after this day, just like me, you will be able to take a different look at the people around you, at performers, artists, actors. And that you can start to see multiple layers just like me. That a singer creates heart-conquering music, possibly based on a much older loss than he or she realises.

That you will start to understand why someone can be so full of contradictions, can seem to have two personalities as it were. That someone can be eccentric, exuberant and over the top on stage, while privately a shy and sensitive side comes out.

The first sum I learned in school

was one plus one equals two.

It seemed so obvious.

As I’m sure it did to you.

But now I know

It is also very common.

With a pain that can be described by none,

That one plus one sometimes remains one.

I wish you all a very beautiful and inspiring day.