Een eerste impressie van het online congres 'Je tweelingverlies als kracht'

Ik had me ingeschreven voor het congres november 2021, dat deed ik snel. Gaandeweg bedacht ik “wat moet ik ermee? Zoveel uren luisteren.” Maar omdat ik me had opgegeven en betaald, toch maar gekeken en er tijd voor genomen. En WOW…. Wat leerzaam, inzicht gevend, bemoedigend. Ik leer zo veel van de ander en mezelf. Dat er zoveel AT genoten zijn die op dezelfde manier in de schoenen staan als ik. Het verhaal over de veel te grote aura uitstraling van Modita van Zummeren op 2 november. Haar zoektocht en ineens haar verhaal dat het lichter geworden is. Dat ze geen last meer heeft van depressies. WOW.

Aranka’s verhaal over jezelf voorbijlopen, zo herkenbaar. “Als je alles in tweeën koopt, loop je jezelf voorbij,” ook zo inzicht gevend. Ik doe bijna niet anders. Tegelijkertijd merk ik dat de mensen die ik tot nu toe gezien en beluisterd heb, veel harder – dat gevoel heb ik – aan zichzelf werken dan ik dat doe. Ik merk dat ik veel uitstel tot…. Ja wanneer eigenlijk. Het heeft te maken met jezelf de moeite waard vinden. En ook dat herken ik in Modita, Aranka, Wouter. Jezelf op de 1ste plaats zetten is nogal een dingetje. Mag dat wel als overlever? Wat me ook bij is gebleven is dat er zorg is voor het overleden kind en de ouders die rouwen, maar dat het proces dat ook het kind aangaat dat wel geboren mocht worden, dat daar soms iets scheef gaat.

Het verhaal van Modita over “te diepe vriendschappen aangaan” en dan heel abrupt na een aanvaring die vriendschap beëindigen. Heb ik ook een aantal malen gedaan. Weliswaar kan ik jarenlang bepaalde gevoelens opstapelen, maar eens barst de bom, en dat is dan meteen over en sluiten.

Ik verheug me op de komende weken. Tijdens het luisteren en overnieuw luisteren schrijf ik van alles op. Als ik het herlees, komt de rest van het verhaal ook boven. Het zijn ankerpunten die me helpen om ná het congres wel te werken aan mezelf en mezelf de moeite waard te vinden.

© Ina Wijnberg