Sta je wel op je eigen plek?

Een vraag die we onszelf bijna nooit stellen is: Sta ik wel op mijn eigen plek in mijn leven?

Ik hoor je denken. “Hoe bedoel je? Ik sta hier toch? Natuurlijk sta ik dan op mijn eigen plek, en dit is mijn leven.” Waarheid als een koe. Hoe komt het dat zoveel mensen herkennen dat ze verschillende rollen aannemen in hun leven? Dat ze emotioneel worden als we het hebben over ‘niet op je eigen plek staan’? Wanneer mensen (h)erkennen hoeveel energie dit kost, raken ze ervan overtuigd dat het zinvol is om je eigen plek te vinden en deze met overtuiging in te mogen nemen.

Wat is je eigen plek?

In mijn ogen is je eigen plek die plek die je met overtuiging inneemt in je leven. De plek waar je je thuis voelt bij jezelf. Een eigen zelf die in elke situatie dezelfde energie opneemt en uitstraalt. Ik herkende zelf dat ik als ‘twee mensen in twee levens’ was. Alsof ik niet overal dezelfde ik was. Ik was thuis heel anders dan op school. Of later op het werk. En weer anders dan wanneer ik training gaf bij Synchroonzwemmen.

Als een kameleon paste ik me snel aan, aan mijn omgeving. Ik heb dat ervaren alsof ik een andere ‘ik’ aannam.

Het resultaat was dat ik me altijd erg alleen voelde, ook al was ik in gezelschap. En ik heb me altijd anders dan anderen gevoeld. Al vanaf de kleuterschool had ik het gevoel ‘anders’ te zijn. Ik heb het nog steeds. Ik voel me niet beter of slechter dan anderen. Gewoon ‘anders’.

Sinds ik beter op mijn eigen plek sta, merk ik dat mijn intuïtie en ‘gezond verstand’ beter is gaan ontwikkelen. En dat ik deze beter hoor, er naar luister.

Op mijn eigen plek gaan staan resulteerde onmiddellijk dat ik beter gehoord en gezien werd. Ik resoneerde anders met mijn omgeving en gaf andere onderbewuste signalen af. Waardoor de mensen om mij heen op een andere, meer open, manier op mij gingen reageren.

Dit effect wordt ook onderschreven in het boek ‘de Fontein’ van Els van Steijn.

De oorzaak?

De oorzaak dat we niet op onze eigen plek staan kunnen meerdere zijn. De tijd dat we in de baarmoeder van onze moeder doorbrengen en in de eerste jaren na onze geboorte hebben veel effect op de eigen ‘plaatsbepaling’. Het maakt uit hoe je het leven gestart bent. Is dat in vrede en liefde of in angst en onzekerheid geweest? Bij eigen ouders of bij pleeg- of adoptief ouders?

Elke fijne gebeurtenis heeft effect, maar ook elk trauma wat we meemaken.

Het verschuiven van jezelf naar een andere plek is meestal het gevolg van trauma. Of het trauma van een naaste waardoor we een soort ‘valse’ verantwoordelijkheid op ons nemen voor het welzijn van die ander. Vaak een verantwoordelijkheid die we op deze jonge leeftijd niet kunnen dragen.

Ik ga in deze blog in op de oorzaak die voor mij de puzzelstukken in elkaar deed leggen en waardoor ik met overtuiging op mijn eigen plek kon gaan staan.

Misschien is het herkenbaar voor je?

Alleengeboren Drieling.

Nadat ik erachter kwam dat ik ooit als drieling dit leven begonnen ben, was ik verbaasd. Ik ben me hierin gaan verdiepen en alle puzzelstukken van mijn leven vielen in elkaar. Ik begreep nu waarom ik me anders dan anderen voelde en waarom ik in verschillende situaties me anders voordeed dan wie ik me werkelijk voelde.

Het fenomeen ‘Alleengeboren Tweeling of -Meerling’ is wat we zien wanneer iemand als meerling het leven begint, maar als éénling geboren wordt. Soms weten we dit doordat er een tweelingbroer of -zus is overleden rondom de geboorte. Of omdat je moeder dacht een miskraam te hebben gehad maar ze bleek toch nog zwanger en zo zijn er meer aanwijzingen.

Maar meestal weten we het niet (zeker). Uit echo onderzoek is gebleken dat zeker dat 10% van de zwangerschappen als twee- of meerling begint (er worden zelfs veel hogere cijfers genoemd tot wel 40%, maar dit is niet in een officiële onderzoek setting geweest). We weten ook dat er ongeveer 1,5% daadwerkelijk als twee- of meerling geboren wordt. Zo’n 8,5% van ons als mensheid heeft het overlijden van een broertje of zusje in de baarmoeder meegemaakt.

Mw. Althea Hayton, schrijver van de de boeken over ‘Womb Twin Survivors’, spreker en psychotherapeut, heeft veel onderzoek gedaan naar het psychologische effect op de overlevende wanneer de tweelinghelft is overleden tijdens de zwangerschap, geboorte of kort na de geboorte.

Identificatie met de andere helft

En hier komen we op de vraag, op welke plek zet je jezelf neer? Wanneer is het jouw plek en wanneer geef je je plek op aan je gemiste tweelinghelft? Wij zijn de overlevers. Maar soms identificeren we ons met de andere, overleden, helft. Althea Hayton spreekt in haar boek over de theorie dat door de mede-twin ‘in leven te houden’, we karaktereigenschappen ontwikkelen die niet bij onszelf horen maar van de mede-twin zijn. Dit maakt dat je niet je mooiste leven leeft, maar dat het als zwaar en vol blokkades aanvoelt.

Deze week was Cecile bij me. In een prachtige opstelling werd duidelijk dat ze haar tweelingbroer die overleden was in de baarmoeder, op bovenop haar eigen plek zette. En toen zag ze waarom ze ‘geen ruimte’ ervaarde. Waarom ze niet tot haar recht kwam en waarom ze het gevoel had dat niemand haar zag of naar haar luisterde. Ze gebruikte haar overleden tweelingbroer als schild naar de buitenwereld.

Het trauma in de baarmoeder zag ze als haar schuld. Zíj had hem ‘weggeduwd’. Ineens werd het haar duidelijk. Hem een eigen plek geven lukte aanvankelijk niet. Dan ‘gooide’ ze hem weg, ze verloochende hem.

Terug naar de eigen plek

In een mooi proces waarin het schuldgevoel benoemd mocht word

en, maar ook het vertrouwen in haar eigen kunnen, mocht haar tweelingbroer een plek krijgen op een stoel aan de tafel. Zelf nam ze de stoel aan het hoofd van de tafel in. Voor haar een ‘leidersstoel’. Iets wat ze nooit van zichzelf gedacht had. Ze voelde meer lucht om haar heen. Ervaarde meer rust. En bovenal vertrouwen.

Resultaat om op je eigen plek te staan

Op het moment dat je met overtuiging op je eigen plek staat, je eigen aura om je heen ‘bewaakt’, merk je dat er meer rust in je systeem komt. Je verbruikt veel minder energie in gezelschap. Jouw plek is dan duidelijk. En non-verbaal, op onderbewust niveau, resoneer je anders met je omgeving waardoor ze automatisch je zien, je horen en je grenzen respecteren. Dit heb ik zelf ook zo helder gemerkt.

Klinkt goed, en nu?

Als Stichting Alleengeboren Tweelingen Nederland delen we heel graag kennis en ervaring uit met mensen die zich herkennen een Alleengeboren tweeling- of meerling te zijn.

Wil je jouw ervaring delen in de vorm van een (beknopt) blog hier op de website?

We zijn op zoek naar vloeiend geschreven verhalen die we kunnen delen naar de buitenwereld over dit onderwerp.

Hoe ben je er achter gekomen, of wist je het altijd al?

Waar loop je tegenaan?

Wat zijn de positieve kanten van het Alleengeboren Tweeling- of Meerling (AT/AM) zijn?

Welke kwaliteiten van het AT/AM- zijn zet je in in het dagelijks leven? In je werk?

Wat heeft voor jou gewerkt om dit te verwerken als dit nodig is geweest?

Wat is jouw tip of advies aan anderen?

Je kunt je verhaal sturen naar Gerdien Keizer (bestuurslid Stichting ATN) via gerdien@stichingatn.nl

Als je je verhaal instuurt gaan we ervan uit dat je toestemming geeft dat we jouw verhaal delen via website en social media. Wanneer je dit niet onder je eigen naam wilt, schrijf in je mail onder welke naam dan wel, of 'anoniem'.

Is je wens hiermee verschil te maken en andere mensen te inspireren, weet dan dat je naam en liefst ook een foto veel meerwaarde heeft.

Wil je dit eigenlijk best wel maar vind je dit (te) eng en spannend? We herkennen dit allemaal, je staat hier niet alleen in. Laat dit weten. We kunnen je erbij helpen.

Samen kom je verder dan alleen.